Bo wszystkie krańce ziemi widziały zbawienie Boga naszego. Bo Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Taki jest bowiem głos naszego uwielbienia i naszej wdzięczności
***
Rokrocznie spotykamy się przy żłóbku Boskiego Dzieciątka Jezus, rokrocznie ponawiamy naszą adorację, ożywiamy naszą wiarę, a może więcej jeszcze serdeczność radości. Bowiem to święto, źródło świąt wszystkich, święto Zmiłowań Pańskich, tak wielkie w swojej tajemnicy, ten Bóg taki nasz i z nami, taki nawet w swojej boskości niepojęcie ludzki – zdumiewa nas swoją prostotą i porywa serce swoją maleńkością.
Więc i w tym roku z Aniołem zwiastuję Wam wesele wielkie, że narodził się nam Zbawiciel – Chrystus Pan, i z Aniołami i z Wami śpiewam Gloria in excelsis, a na ziemi pokój ludziom i sercom dobrej woli. A to jest znak: znajdziecie Dziecię, owinięte w pieluszki i położone w żłobie.
***
Karmelitanka kolęduje pokorą i szczerością, nie kłamie Maleńkiemu, karmelitanka zwycięża siebie, niesie uśmiech Bogu i ludziom, a swoją najwyższą kontemplację odprawia przy żłóbku, w którym Słowo Ciałem się stało..., ze wszystkimi tajemnicami boskości i ludzkości. I w żłóbku widzi Boga, pełnego łaski i prawdy, czerpiąc życie, wzrost, mądrość i świętość, stając się dzieckiem na wzór Dziecięcia.
***
Złączony zawsze, ale szczególnie wśród nocnej ciszy ze Słowem, co ciałem się staje, i z Wami, którzy z Jego pełności czerpiecie, życzę Wam radości dziecięctwa i błogosławię ręką, myślą i sercem Ojca.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD