1 V Św. Józefa Rzemieślnika
Święty Józef to pierwszy z ludzi czciciel Maryi, Matki Boga.
2 V 5 Niedziela Wielkanocna
Biegnij ochotnie na drodze modlitwy, umartwienia i radosnej ofiary - każdy akt zamieniając na miłość, i na jedność myśli i woli z Dzieciątkiem Jezus.
3 V NMP Królowej Polski
Polska zawsze wierna swej wierze katolickiej – była wykarmiona i wychowana przez Matkę naszej wiary, i wykołysana przez Matkę Jezusową.
4 V
Zdrowie jest potrzebne do cnoty, cnota do świętości, świętość do zasługi, zasługa do nieba.
5 V
Życzę byś przodowała w dziecięctwie – w prostocie, w pokorze, w ubóstwie ducha, w poświęceniu i w miłości - stając się wszystkim dla wszystkich.
6 V
Powołanie jest łaską Boga, a wykonanie jest uczynkiem powołanego.
7 V
Słowa są puste, jeśli wszechmocna łaska Boga nie zamieni ich w czyn.
8 V
Najlepszym lekarstwem jest radość! Smutek jest zawsze zabójczy.
9 V 6 Niedziela Wielkanocna
Niech Pan Jezus Zmartwychwstały, łaską swoją wskrzesza w was swoje Boskie dziecięctwo, byście w radosnym Alleluja doszły do jego pełności!
10 V
Kto umie cierpieć, umie kochać, a miłość jest zawsze radosna, choćby była skropiona łzami.
11 V
Niech łaska zawsze wam towarzyszy, radość leczy, cierpliwość doskonali, a doświadczenie uczy miłości.
12 V
Niech dziecięca radość rozszerza i rozpala twoje serce, bo kiedy jest radość w sercu, trudności się nie czuje.
13 V NMP Fatimskiej
Trzymaj zawsze sztandar pokory i miłości, bo ten zawsze zwycięża, najpierw siebie, a potem i przekornych.
14 V Macieja Apostoła
Dzieci z natury są słabe, ale łaską Ojca są mocniejsze od mocnych, świętsze od świętych, odważniejsze od bohaterów.
15 V
Niech obecność Dzieciątka Jezus będzie ci niebem, a cnoty dobrami, którymi Go ucieszysz, siebie uświęcisz, a bliźnim pomożesz.
16 V Wniebowstąpienie Pańskie
Pan Jezus odchodzi, ale zostawia nam Siebie, pod zasłoną wiary – w Eucharystii, żebyśmy się posilali Tym, co daje rzeczywiście życie, żebyśmy spożywali Jego Ciało i pili Jego Krew.
17 V
Miłość niech będzie pełna, zdrowie bez braku, radość bez chmury.
18 V
Niech zdrowie sprzyja, radość towarzyszy, cnota uświęca, a dziecięctwo niech będzie najkrótszym sposobem świętości.
19 V
Dzieciątko Jezus niech będzie ci Mistrzem w odtwarzaniu swoich doskonałości.
20 V
Najbardziej ćwiczymy miłość Boga kochając bliźnich.
21 V
Cokolwiek jest Boskiego w Sercu Dzieciątka - czytaj MIŁOŚĆ, i cokolwiek jest pięknego w Karmelu – RADOŚĆ miłości, niech będzie twoją własnością.
22 V
Gdy duch będzie mocny, wzmocnią się także siły fizyczne, a w duszy będzie wesele z każdego przezwyciężenia siebie.
23 V Zesłanie Ducha Świętego
Kiedy chwieje się natura, niech miłość karmi się łaską Ducha Miłości, bo ten Duch nigdy się nie chwieje, ale wszystko tworzy i umacnia.
24 V NMP Matki Kościoła
Jezus dał ci swoją Matkę, byś się upodobniała do Niej, mnożąc łaskę pokorą i modlitwą - bądź jej dzieckiem!
25 V
Wszystko zamieniaj w Miłość – pokorną, prostą, radosną.
26 V
W trudnościach doskonali się cnota, a cierpliwość przynosi dojrzały owoc.
27 V
Dziecięctwo to droga miłości i radości, bo na niej rozwijają się wszystkie cnoty miłości Boga i miłości bliźniego.
28 V
Samo tylko rozumienie cnoty więcej nas oskarża, niż doskonali; wykonanie cnoty odziewa nas w piękność Bożą i jest dowodem miłości.
29 V
Niech wesele Ducha zamienia wszystko w pełną doskonałość miłości.
30 V Niedziela Trójcy Świętej
Trójca Święta to morze miłości, rozlew dobroci, pełność wszechmocy, źródło świętości.
31 V
Bądź tym domkiem, w którym gości zawsze Chleb, który z nieba zstąpił, pszeniczny i eucharystyczny, który karmi duszę życiem i mocą łaski!
Kategoria: Aktualności
Jubileusz 100-lecia Zgromadzenia w Niegowici
25 kwietnia 2021 r., w Niedzielę Dobrego Pasterza, siostry karmelitanki Dzieciątka Jezus w Niegowici razem ze wspólnotą parafialną rodzinnej parafii Ojca Założyciela, przeżywały Jubileusz 100-lecia założenia Zgromadzenia. Przed uroczystą liturgią wierni mieli możliwość zapoznać się z historią życia Założycieli oraz dziejami Zgromadzenia dzięki prezentacji multimedialnej zrealizowanej przez s. Imeldę i s. Natanę, po czym wszystkie obecne siostry odśpiewały modlitwę dziękczynną Sługi Bożego o. Anzelma Gądka OCD: „Bogu naszemu Maleńkiemu…”.
Eucharystii w kościele parafialnym pw. Wniebowzięcia NMP o godz. 11.30 przewodniczył były proboszcz parafii, ks. prałat Paweł Sukiennik. Koncelebrowali także: ks. proboszcz Janusz Łomzik oraz byli wikariusze „papieskiej parafii”. Kazanie wygłosił ks. Mieszko Ćwiertnia. Podkreślił w nim znaczenie poświęcenia i ofiary na wzór Chrystusa Dobrego Pasterza, który miłuje Ojca, dlatego oddaje swoje życie za owce. Zachęcił siostry do refleksji i spojrzenia na historię Zgromadzenia i na indywidualną historię każdej siostry, na ile jest odzwierciedleniem dobroci Pana Jezusa. Jaka jest w niej jakość wierności misji i powołaniu w Kościele w duchu charyzmatu założycielskiego Sługi Bożego o. Anzelma Gądka? Kaznodzieja pytał, czy siostry nie zatraciły tego daru i ewangelicznej prawdy, że jesteśmy przez łaskę dziećmi Bożymi? Czy nadal ożywia je piękno i młodość ducha, do jakich na początku dziejów Zgromadzenia wezwał je Ojciec Założyciel? Czy pozostają wierne pięknu pierwszego zamysłu, inspiracji Ducha Świętego? Czy może na obliczu Zgromadzenia pojawiły się „zmarszczki”, nie tylko z powodu 100 lat, a które trzeba ciągle niwelować, pokonywać je otwartością na Ducha Świętego.
Po odśpiewaniu „z całego serca” przez wszystkich dziękczynnego Te Deum laudamus za dar dla Kościoła, jakim jest Zgromadzenie, zabrali głos przedstawiciele Rady parafialnej oraz Akcji Katolickiej. Wyrazili oni swoją wdzięczność Panu Bogu za świadectwo życia i pracy sióstr w rodzinnej parafii Sługi Bożego o. Anzelma Gądka. Pani Agata Wójtowicz, zacytowała jego wzruszające słowa skierowane do sióstr:
„Drogie Siostry, droga dziecięctwa jest nie tylko waszym ćwiczeniem, jest waszym powołaniem. Pod sztandarem Dzieciątka Jezus macie się uświęcać i uświęcać bliźnich; z natury słabe, w objęciach Ojca niebieskiego słabość wasza będzie wszechmocą; w towarzystwie Dzieciątka kochać i wielbić będziecie z Nim i w Nim, i przez Niego Ojca; pokorne, proste, szczere ze sobą, z Bogiem i z ludźmi. Słowa i czyny wasze będą tak, tak, nie, nie (por. Mt 5, 37). Delikatnością Matki Najświętszej będziecie otaczać Dziecię Jezus, i nawzajem, serdecznością Dziecięcia, Jego Matkę. Ewangelią posłuszeństwa, czystości i ubóstwa karmić będziecie skromny wasz stół codzienny, silne nie w ramionach, ale bronią wiary, ufności i miłości, mocne waszą słabością, zwycięskie ofiarą ze siebie. Takie ma być ziarnko pszeniczne, rzucone na glebę dziecięctwa, ta jest droga do odnowienia świata, zdobycia królestwa dusz. Takie jest wasze apostolstwo, męczeństwo, wyznawstwo, dziewictwo ducha! […] Drogie Siostry, Siostry Dzieciątka, kwitnijcie jak śliczny Kwiat Nazareński i dajcie woń miłą, owoc dziecięctwa i dziewictwa, rozrastajcie się w Duchu Świętym, pełne łaski i wdzięku” (Traktat o dziecięctwie duchowym, s. 182-183).
Każda siostra obecna na Mszy św. jubileuszowej otrzymała od przedstawicieli parafii kwiat róży. Ks. prałat Paweł Sukiennik, który najwięcej przyczynił się do fundacji niegowickiej, przypomniał zebranym historię, począwszy od 2002 r. tj. budowy Domu Pamięci Sługi Bożego o. Anzelma w Marszowicach, a później budowy domu zakonnego przy kościele w Niegowici oraz posługi sióstr od 2008 r. Następnie, słowa dziękczynienia wobec Pana Boga i ludzi, dobroczyńców domu zakonnego, wypowiedziała s. przełożona Damaris Kluska. Na koniec ks. proboszcz J. Łomzik odczytał papieskie błogosławieństwo dla wspólnoty niegowickiej z okazji jubileuszu Zgromadzenia oraz odmówił z wiernymi modlitwy przypisane przez Kościół, by zgodnie z Dekretem Penitencjarii Apostolskiej (z dnia 22 X 2020 r.) wszyscy uczestnicy celebracji jubileuszowej, także chorzy i łączący się duchowo, mogli zyskać odpust zupełny. Na zakończenie liturgii siostry odśpiewały hymn 100-lecia Zgromadzenia: „Dzieciątko Jezus, Synu Boży”, po czym została wykonana pamiątkowa fotografia. Cała uroczystość była transmitowana na żywo przez kanał: http://parafia.niegowic.pl/
Nie wszyscy zaproszeni goście mogli przybyć na uroczystość, wiele osób uczestniczyło przez media. Obecna była s. Imelda Kwiatkowska, przedstawicielka zarządu generalnego Zgromadzenia; z domu prowincjalnego krakowskiej prowincji Zgromadzenia przybyły: s. prowincjalna Arnolda Dulak, s. Klarissa Szczęsna, ekonomka prowincjalna, s. Gracjana Topolewska, była przełożona i budownicza klasztoru w Niegowici oraz s. Roselina Śliwa, przełożona domu w Balicach. Obecna była także s. Postulator z Rzymu. Oprawę liturgii, pod kierunkiem s. organistki Natany Szaro, uświetnili lektorzy, służba ołtarza oraz siostry. Dekorację okolicznościową w kościele wykonała s. przełożona Damaris, zakrystianka.
Z powodu obostrzeń sanitarnych siostry nie mogły – jak było planowane – ugościć wszystkich zaproszonych gości. Po obiedzie w niegowickim klasztorze, wszystkie siostry udały się do Domu Pamięci Ojca Założyciela w Marszowicach, gdzie z racji 25. dnia miesiąca, w oratorium „Emmanuel” odprawiły „Drogę Betlejemską”, nabożeństwo ku czci Dzieciątka Jezus. W atmosferze głębokiej radości i wzajemnej miłości siostry zakończyły Dzień Pański oraz świętowanie Jubileuszu w miejscu, gdzie dla Zgromadzenia „wszystko się zaczęło...”.
s. Konrada od Serca Bożego Dzieciątka
ZMARTWYCHWSTANIE
Czy jest radość, która nie przemija? Byłby wielki zawód, gdyby jej nie było. Ona rodzi się z ofiary, bo choć ofiara też się kończy śmiercią ofiarnika, przecież ona ma swoje zmartwychwstanie; ona łączy się z ofiarą Chrystusa, z Jego życiem i z Jego śmiercią, ale zmartwychwstaje z Nim razem i wstępuje z triumfem wiecznej radości, która się zaczęła, ale się uwiecznia w Bogu.
Zmartwychwstanie Pana naszego Jezusa Chrystusa jest radosnym alleluja, jakby przedsmakiem życia niebieskiego i uszczęśliwiającego widzenia Boga. Jeśli się przypatrzymy chwalebnym dziejom zmartwychwstałego Pana, zauważymy, że mają one znamię i charakter pokoju i ciszy, są przesiąknięte łaskawością i miłością, słodyczą i wdziękiem, niosą smak nie tego przejściowego życia, lecz przemawiają do nas szczęściem wieczności.
Potrzeba było, by Chrystus z martwych powstał. Bowiem przez zmartwychwstanie jaśnieje sprawiedliwość Boska. Widzimy tu dobitnie, że cierpienia tego czasu, zniesione dla sprawy Bożej, nie pozostają bez nagrody. Chrystus wyniszczył samego siebie, okazał najwyższą miłość i posłuszeństwo aż do śmierci, dlatego Bóg Go wywyższył nie tylko, co do duszy, ale i co do ciała przez chwalebne zmartwychwstanie.
Po wtóre „potrzeba było, by Chrystus zmartwychwstał” dla naszej nauki i utwierdzenia wiary, bo chociaż „ukrzyżowany jest w niemocy, żyje z mocy Bożej”. „I jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, próżne jest przepowiadanie nasze i próżna jest wiara nasza”. Zmartwychwstanie jest więc najmocniejszym dowodem Bóstwa Chrystusa i prawdy o tym, co powiedział i uczynił.
Po trzecie zmartwychwstał dla podniesienia naszej nadziei, byśmy widząc, że Chrystus, który jest naszą Głową, zmartwychwstał, spodziewali się również powstać z martwych.
Po czwarte zmartwychwstał, aby nas pouczyć, abyśmy jak Chrystus powstał z martwych przez chwałę Ojca, tak byśmy i my chodzili w nowości życia, bo Chrystus zmartwychwstając już nie umiera, tak przeto i wy uważajcie się za umarłych dla grzechu a żyjących dla Boga.
Wreszcie wstał z martwych, aby uzupełnić nasze zbawienie. Bowiem, „jak wycierpiał zło umierając za nas, by nas uwolnić od złego, tak przez śmierć zyskał chwałę, by nas poruszyć do dobrego” (św. Tomasz).
„Wydany został za niesprawiedliwości nasze, a powstał na usprawiedliwienie nasze”. Tak, więc zmartwychwstanie Chrystusa jest najpierw źródłem naszego duchowego zmartwychwstania z grzechu, potem pobudką do cnoty i wreszcie jest zapewnieniem naszego zmartwychwstania w ciele.
Kto chce iść aż do grobu, aż do chwały zmartwychwstania, pierwej niech niesie krzyż, niech cierpi. Krzyż i zmartwychwstanie są nierozdzielne. Od krzyża trzeba zaczynać, bo chwała jest z cierpienia, a z nią pokój przewyższający wszelki zmysł.
W zmartwychwstaniu będzie pełne alleluja, w duchowym zmartwychwstaniu będzie zapoczątkowanie życia wiecznego przez kosztowanie pokoju, tego pokoju, który przewyższa wszystkie utrapienia tego życia.
Cóż wam dodam na końcu tego rozważania? Chyba ten okrzyk miłości św. Pawła, który woła także do nas: „nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata (Ga 6,14). Taka jest bowiem droga do zmartwychwstania i do wniebowstąpienia! Amen.
Sługa Boży Anzelm Gądek OCD, z: Kazanie na Zmartwychwstanie Pańskie. Łódź, 1961. (frg.)
Myśli Sługi Bożego Anzelma Gądka OCD na kwiecień 2021
1 IV WIELKI CZWARTEK
Msza święta jest streszczeniem życia Jezusa, najkrótszą Ewangelią, w której Jezus głosi siebie i daje siebie.
2 IV WIELKI PIĄTEK
Wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem wymaga ofiary, i w nas musi nastąpić śmierć, aby obfitowało życie.
3 IV WIELKA SOBOTA
Chrzest daje nam odrodzenie, w nim jesteśmy pogrzebani w Chrystusie, przez Jego mękę, która się odnawia w Eucharystii, rodzimy się do życia łaski.
4 IV NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
Chrystus przez śmierć i zmartwychwstanie uczynił nas synami Bożymi, a przez to swoimi braćmi.
5 IV PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY
W tajemnicy Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia gruntuje się pewność naszego synostwa wobec Boga, naszej ufności ku Bogu, naszego wiecznego zbawienia.
6 IV
Męka Chrystusa przebłagała gniew Boga, Jego Zmartwychwstanie zwyciężyło śmierć, a Wniebowstąpienie otworzyło nam bramy do nieba.
7 IV
Największą tajemnicą Miłosierdzia jest Wcielenie Syna Bożego.
8 IV
Każdy dzień można nazwać dniem miłosierdzia, a każdy tego dnia moment łaską.
9 IV
Przygotuj codziennie serce na ofiarę i na radość, w ten sposób krzyż będzie lżejszy.
10 IV
Im więcej prostoty, pokory i duchowego ubóstwa, tym jest się bliżej Dzieciątka Jezus.
11 IV NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Całe dzieło naszego zbawienia i uświęcenia opiera się na fundamencie nadziei w Miłosierdzie Boże.
12 IV
Królestwo łaski jest jak wielkie morze, które ma swój przypływ i odpływ; przypływ idzie z morza Miłosierdzia Bożego, odpływ ze współpracy człowieka.
13 IV
Bóg, którego natura jest dobrocią, a dzieła są miłosierdziem, jest rozrzutny w dobrach swoich, nic z nich nie tracąc, wszystkich ubogaca.
14 IV
Niech towarzyszy ci łaska - źródło świętości , a z nią radość obecności Bożej.
15 IV
Żyj Bogiem, przez wiarę i uwielbienie, przez ufność i oddawanie siebie, przez miłość i uczynki, przez adorację i ofiarę.
16 IV
Myśl dobrze, bo dobra myśl jest rodzicielką dobrych czynów; chciej dobrze, bo dobra wola wykonuje dobro.
17 IV
Boże Dzieciątko niech uczy cię pokory, której nigdy dosyć; milczenia, które z Bogiem mówi; radości, która drugim świadczy dobrze; posłuszeństwa, w którym miłość z pokorą czyni wolę Bożą.
18 IV
Ucz się ciągle od Matki Najświętszej i św. Józefa, byś Dzieciątko Jezus nosiła w sercu i w myśli.
19 IV
Wszystko co zewnętrzne przemija, a zostaje i uwiecznia się to, co zostało uczynione z czystej intencji dla Boga.
20 IV
Więcej sprawi miłość niż prawda, bo przez miłość prawda stanie się miłością.
21 IV
Życzę, byś była jedną z dusz mężnych i wielkodusznych, co nie tchórzą przed cierpieniem, nie kwilą nad każdą trudnością, lecz zwyciężają siebie.
22 IV
„Mała droga” – to nie tylko uśmiech, radość; ale to mężne noszenie krzyża, zaparcie się siebie na całego.
23 IV
Gdy gorliwość jest w duszy, ze słabym zdrowiem daleko więcej się zrobi, niż w dobrym zdrowiu bez gorliwości.
24 IV
W miłości do Eucharystii i do Matki Najświętszej znajdziesz zrozumienie wartości życia, a także pokój wewnętrzny.
25 IV NIEDZIELA DOBREGO PASTERZA
Nie idź za fałszywymi pasterzami, których tyle jest na świecie, ale za Jezusem umartwionym, upokorzonym, wydającym siebie za owce swoje i za ich zbawienie.
26 IV
Każdy z nas, z woli Bożej, jest budowniczym własnego życia przyszłego, Bóg zaś jest architektem.
27 IV
Znoś ze spokojem swoje osamotnienie, sił duchowych szukaj nie w oparciu się o ludzi, ale o Bożą łaskę, o bliskość obcowania z Nim w modlitwie.
28 IV
Uważamy nasze cierpienia za krzyż, a one w myśli i Opatrzności Bożej są łaską.
29 IV
Tyle więc szczęścia w duszy, ile Boga w duszy.
30 IV
Czas zawsze się starzeje, wieczność zawsze jest młoda – ja do niej dążę, i latami, i pragnieniem – bo to powrót do Ojca.
You must be logged in to post a comment.