Przeskocz do treści

Kategoria: Sentencje

Opublikowano

1 VI
Modlitwa jest objęciem Boga na wzór dziecka, które pragnąc coś otrzymać od swego ojca czy matki, najpierw staje przed nimi, potem mówi, a często zamiast mowy rzuca się w ramiona ojca lub matki.
2 VI Wniebowstąpienie
Pan Jezus odchodzi, ale pod zasłoną wiary zostawia siebie: na naszych ołtarzach, w Najświętszym Sakramencie, w tej Eucharystii, żebyśmy podróżując do nieba nie umarli z głodu, ale żebyśmy się posilali tym co daje rzeczywiście życie, to jest żebyśmy pożywali Jego Ciało i pili Jego Krew.
3 VI
Matka Boża nie wstąpiła do nieba razem z Jezusem, ale została między Apostołami, między braćmi Jezusa, żeby wychowywała nas jak przekazał Jej Boski Syn, żeby nas wychowywała przede wszystkim w miłości, bo to jest największa cnota i najszlachetniejsza - gdzie jest miłość tam jest Bóg, gdzie jest miłość prawdziwa tam wszystko jest dobre.
4 VI
Bardzo Wam polecam nabożeństwo do Ducha Świętego, z ciągłym wołaniem i wdychaniem Jego łaski, by stwarzał w was, odnawiał i doskonalił wasze karmelitańskie (...) powołanie.
5 VI
?W rozmyślaniu moim zapali się ogień?. Natura modlitwy wymaga, by w waszych modlitwach palił się ogień, byście z modlitwy nie wychodziły zimne i zmarznięte, ale pełne żarliwości do wykonywania posługiwania waszego. Skądże ten ogień weźmiecie? W Duchu Świętym trzeba wam się modlić i ten ogień święty zapalać.
6 VI
Duch Święty, niech was nauczy, czego słowo ludzkie nie wypowie, niech On, Nauczyciel prawdy tłumaczy wam Słowo Ojca, przez które wszystko się stało.
7 VI
Duch Święty, Nauczyciel dziecięctwa uczy nas modlić się wzdychaniami niewypowiedzianymi, rzuca nas w objęcia Ojca niebieskiego, abyśmy żyli miłością dzieci, którym są objawione tajemnice Serca Bożego i królestwa niebieskiego.
8 VI
Jeśli chcecie mieć w duszy ciągłe światło, jakby uroczyste dni Zielonych Świąt, adorujcie i wzywajcie Ducha Świętego, który by zapalał światłość w uczuciach, wlewał miłość w serca, leczył ze słabości również ciała i umacniał je słowem.
9 VI Zesłanie Ducha Świętego
Zielone Świątki są nie tylko raz jeden po Wniebowstąpieniu, ale powtarzają się w codziennej modlitwie i byciu z Bogiem.
10 VI
Jezus chciał, aby jak Maryja nosiła Go w swym łonie, tak każdy, który uwierzy, by nosił Go w sercu swoim i karmił się życiem Jego, by stał się nosicielem Chrystusa!
11 VI
Odejść i zostać! Jak to pogodzić? Miłość znajdzie sposób. Jezus nie zostawi nas sierotami, będzie z nami, jak sam powiedział, aż do skończenia świata. Odejdzie od nas bez odejścia.
12 VI
Kochać, to znaczy dawać.
13 VI   Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana
Istnieje ścisłe powiązanie Betlejem, Domu Chleba z Eucharystią; Maryi dającej światu Chrystusa z kapłanem.
14 VI
Życie ukryte Jezusa ma wiele podobieństwa z ofiarą Mszy świętej, z Eucharystią. Czyż Nazaret nie zamyka w sobie tajemnicy, wartości życia ukrytego? Czyż ołtarz i tabernakulum nie głoszą nam tego samego?
15 VI
Jezus milczy, bo adoruje, bo się modli, bo prosi, przeprasza. Milczy, a wszyscy Go słyszą, słuchają serca, słucha cały Kościół święty. To milczenie stwarza dzieła, ożywia apostolstwo, jest ciągłym wymownym kazaniem.
16 VI Trójcy Przenajświętszej
Na prawdy Boskie trzeba patrzeć przez pokorę rozumu, wówczas wiara i miłość wprowadzą nas na głębie.
17 VI
Najgłębiej odczuwa się wiarę i żyje się z wiary, gdy się klęczy w cichości i skupieniu przed utajonym Bogiem w sakramencie ?Pięknej Miłości? w Eucharystii.
18 VI
W milczeniu u stóp milczącego i utajonego Pana rodzą się apostołowie słowa, tu czerpią moc męczennicy wiary i ofiary, tu rozpala się miłość wyznawców, tu w tym milczeniu eucharystycznym spełnia się codzienna ofiara serca pokornego i skruszonego.
19 VI
Wejdźmy duchem i oczyma wiary do Wieczernika i miłością Jezusową napełnijmy serce, aby czego nie pojmie rozum, co wiara osłoni tajemnicą, miłość rozjaśniła swym słońcem.
20 VI  Boże Ciało
Bóg kocha... Kochać, to nie rozdzielać się nigdy od kochanych. Oto uczynił pamiątkę dziwów swoich (por. Ps 111[110], 4), że odchodząc do nieba, nie przestał być z nami. Ten cud nazywa się piękną miłością, której nam pewno zazdroszczą sami niebianie, w której Bóg wyniszczony pod postacią chleba i wina jest naszym, a Jego pozostanie z nami nazywa się Eucharystią.
21 VI
Bóg kocha... Kochać, to oddać się całkowicie, to zjednoczyć się jak najściślej (...) z tymi, których się kocha. Któż by uwierzył! Nie tylko żyjesz z Bogiem twoim pod jednym dachem, ale karmisz się Bogiem twoim, człowiecze! Ta Boska uczta nazywa się współjednością z Jezusem, Komunią.
22 VI
Żyć liturgią znaczy żyć własnym życiem Jezusa, żyć według porządku ustalonego przez Kościół, by uczyć, kształtować i uświęcać bliźnich, a przede wszystkim samego siebie.
23 VI
Jakikolwiek bowiem będzie kult, albo nabożeństwo, jeśli się nie kieruje do ołtarza Boga, do niepokalanej Ofiary, do Najwyższego Kapłana czyli inaczej do Eucharystii, będzie bezpłodny i skutku nie przyniesie, nie może zapalić ognia w duszy.
24 VI
Najmniejszy stopień poznania Jezusa więcej wart niż najgłębsze poznanie tajemnic świata.
25 VI
Klękania i pokłony nie miałby znaczenia, gdyby nie były adoracją ukrytego Boga.
26 VI
Ołtarz i Eucharystia są i będą wymownym i jakże skutecznym kazaniem milczenia!
27 VI
Nie potrzebujemy szukać Jezusa daleko, jest w duszy naszej, ilekroć łaska Jego nas zdobi, ilekroć przyjaźni Jego nie zdradziliśmy przez złość ciężkiego grzechu. Wtedy ?rozkoszą? Jego jest być z nami (por. Prz 8, 31), z nami mieszkać, z nami się modlić, z nami pracować, cierpieć i przez krzyż prowadzić nas do swej chwały.
28 VI Najświętszego Serca Pana Jezusa
Jeśli otworzymy tabernakulum Serca Jezusowego, znajdziemy je pełne i zapalone gorliwością o dusz zbawienie.
29 VI
Tajemnica Więźnia ukrytego na ołtarzach i zawsze w nim pozostającego, ustawicznie zaprasza nas do siebie, abyśmy w zmęczeniu i utrudzeniu naszym szukali u Niego ochłody. ?Pójdźcie do Mnie wszyscy...?
30 VI
Prośmy Ducha Świętego o światło, by nam oświecił rozum i dał głęboko przejąć się tajemnicą Eucharystii, którą nam Chrystus zostawił.

Opublikowano

1 V
Święty Józef jest prosty jak gołąbka, pokorny jak jagnię, a czysty jak anioł. Te trzy cnoty stanowią wartość św. Józefa jako człowieka. (ODJ 29)
2 V
Cóż łatwiejszego, jak naśladować Matkę? (MD 69)
3 V
Niech każdy Polak będzie koroną Maryi, tak jak Maryja jest Polski Królową. (MBD 116)
4 V
Jedna jedyna Istota ? Niepokalana Dziewica ? cieszy się tym wyjątkowym szczególniejszym przywilejem, że nie popełniła nigdy żadnego grzechu powszedniego. (MUR 69)
5 V
Bóg pozwala na upadki sług swoich i nie daje nam tego nadzwyczajnego przywileju, jakim uposażył swoją Matkę, byśmy nie wpadli w zarozumiałość. (MUR 69)
6 V
Szkaplerz, suknia Karmelu i jego powołania, jest darem Matki i Królowej Karmelu na codzienne okrycie. (MUR 252)
7 V
Suknia Maryi to suknia godności, suknia, w której Maryja poznaje swe dzieci i w której dzieci noszą podobieństwo do Matki. (MUR 252)
8 V
Maryja jest nauczycielką, jak mamy czcić siebie samych dla godności dzieła Bożego w nas, dla obrazu, który Bóg raczył umieścić w świątyni naszej duszy, i raczył w niej przez łaskę zamieszkać. (KMD 78)
9 V
Żadne stworzenie nie było tak blisko spokrewnione z Bogiem jak Maryja. Wszak Ona przede wszystkim jest tym przybytkiem, w którym podobało się Bogu mieszkać nie tylko przez łaskę i jej pełność, ale osobiście z ciałem i duszą przez dziewięć miesięcy. (KMD 78)
10 V
Maryja była pierwszym tabernakulum, w którym Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek z Bóstwem, z ciałem i duszą zamieszkał. (KMD 78)
11 V
Jezus przez Maryję przyszedł do nas, my przez Maryję idziemy do Jezusa, ale droga jest jedna: Miłość. (KMD 88)
12 V
Żłóbek to katedra doskonałości, przy której uczy nas klęczeć i modlić się, i wpatrywać Matka naszej kontemplacji, Dziewica Maryja. (KMD 126)
13 V
Przez czystość serca naśladuj Maryję. Czym głębiej się uniżysz, tym bliżej będziesz Boga. (MBD 10)
14 V
Wszystko przez Maryję Jezusowi ofiaruj; im więcej cierpieć będziesz, tym bliższy będziesz Boga. (MBD 10)
15 V
Zawsze przestawaj z Maryją i Dzieciątkiem Jezus! Rozmawiaj z Nimi zawsze o wszystkich potrzebach duszy twojej. Przedstawiaj Im myśli, pragnienia, intencje i prośby twoje. (MBD 11)
16 V
Maryjo ? Pani i Matko nasza, Tobie oddaję mą duszę, miej o niej pieczę. (MBD 12)
17 V
Jestem synem wielkiej Królowej, ale to nie daje mi znaczenia ani zacności w oczach Bożych, jeśli uczynki moje nie będą świadczyły o szlachetności i wysokości mego pochodzenia. (MBD 12).
18 V
Jezus, Maryja, Józef ? Wam się oddaję w opiekę. Sprawcie, bym nigdy nie wychodził z domu Ojca mego, lecz wiecznie mieszkał w Sercu Jego pokorny. (MBD 13)
19 V
Daj mi łaskę, o Jezu, za przyczyną Maryi, bym umarł w życiu dla siebie, a ożył w śmierci dla Ciebie. (MBD 13).
20 V
W czynach, myślach, słowach, w pragnieniach i uczuciach, w całym życiu naśladuj Jezusa. Jak Go zaś naśladować? Patrz na świętych. Przede wszystkim na Maryję ? Ją kochaj, naśladuj, cześć Jej rozszerzaj ? Ona drogą najprostszą, najbezpieczniejszą, najkrótszą, by wejść do skarbu ukrytego szczęścia, do Serca Jezusa. (MBD 14)
21 V
Najczystsze Serce Maryi, naucz mnie miłować Jezusa miłością Twego Serca. (MBD 14)
22 V
Bóg cię miłuje, Maryja, Matka twoja, oraz święci patronowie i aniołowie otaczają cię, raduj się, dziękuj, miłuj, gdyż wcześniej zostałeś ukochany miłością wieczną. (MBD 15)
23 V
Jestem sługą Twoim, udziel mi rozumu, bym poznał nakazy Twoje, Maryjo, Matko Pięknej Miłości i nadziei, i bojaźni. Nakazy Twoje są nakazami Syna Twego, szczególnie i ponad wszystko miłość, którą nazywają królową cnót i kolumną. (MBD 16)
24 V
Maryjo, Ty jesteś źródłem i morzem łaski Bożej; z Ciebie i przez Ciebie spływają na rodzaj ludzki wszystkie dobrodziejstwa, ponieważ Syn Twój Tobie oddał królestwo świata i skarby nieba. (MBD 16)
25 V
Raduj się, duszo moja, iż tak wielką Matkę posiadasz, która wszystko może, i staraj się, aby wszyscy ludzie Ją miłowali i naśladowali. (MBD 16)
26 V
Czystość serca i czystość ciała, miłość Bożą i miłość bliźniego, pokorę i prostotę racz mi wyprosić, Matko najukochańsza, Pani najjaśniejsza. (MBD 17)
27 V
Maryja daje siłę do zwyciężania siebie, powiększa męstwo duszy, potęguje energię woli. (MBD 155)
28 V
Nikt nie był tak wiernym obrazem i zwierciadłem Boskich doskonałości, jak Maryja. (MBD 47)
29 V
Życie Maryi było jednym doskonałym zrozumieniem i pełnieniem woli Najwyższego. (MBD 93)
30 V
Cześć Maryi leczy rany, które nam zadaje zmysłowość i niski materializm. (MBD 154)
31 V
Pokora Maryi Boga ściągnęła z nieba na ziemię

Opublikowano

 1 IV
Na modlitwie tworzy się historia duszy, historia walk, zwycięstw, ale także historia upadków i ich naprawy, wielka księga zmiłowań Pańskich.
2 IV
Przez grzech wszyscy jesteśmy grzesznikami, synami gniewu, bo ani z nas, ani dla nas nie możemy nic uczynić dla życia, nawet ?chcieć? nie jest w naszej mocy, a tym mniej wykonać. Miłosierdzie Boga znalazło lekarstwo na naszą nędzę.
3 IV
Potrzeba nam łaski Zbawiciela naszego i Jego miłosierdzia, byśmy jakby wskrzeszeni, w nowości życia chodzili.
4 IV
Jednym z fundamentów waszego nawrócenia, uświęcenia i chwały jest łaska Ducha Świętego, która ożywia Jezusa, łaska, która jest nam dana przez Jego zasługi.
5 IV
Odnowienie się (....) jest równocześnie podniesieniem całego człowieka do objęcia dóbr nadprzyrodzonych, a nade wszystko objęciem samego Chrystusa Ukrzyżowanego.
6 IV
Oto wyznanie Credo karmelitańskiego: wierzę w Pana Jezusa posłusznego, pokornego, wyniszczonego aż do wysokości krzyża, ufam Panu Jezusowi, że mi da łaskę wytrwania, kocham tego Pana Jezusa posłusznego aż do śmierci, czystego, ubogiego.
7 IV
Dusza odnawia się nie tylko przez miłość, ale odnawia się też przez skruchę.
8 IV
Kto chce się do Boga zbliżyć, musi wierzyć. Kto chce otrzymać od Niego jakieś dary, musi ufać czyli mieć nadzieję a kto chce się z Nim zjednoczyć, musi kochać czyli mieć miłość.
9 IV
Najbardziej potrzebna jest ta cnota, która sięga najgłębiej: Pokora. Całe życie Jezusa jest aktem pokory: od żłóbka, gdzie leżał między zwierzętami, aż do krzyża, gdzie wisiał pomiędzy łotrami.
10 IV
Rzeczywistość odnowienia nie polega na jakiejś tylko formułce, lecz jest objawieniem Boga Zbawiciela w najgłębszych przepaściach duszy z całym planem Jego miłości i miłosierdzia, jest łańcuchem, którym Bóg nas związał ze sobą i zasypał darami ponad wszystko, co usta albo serce wypowiedzieć zdoła.
11 IV
Żebyśmy powtórnie nie zginęli w wodach potopu, to jest w grzechach naszych, Syn Boży zbudował nam arkę zbawienia ? Kościół święty, to jest królestwo łaski, i nas czyni uczestnikami tego królestwa ? Mistycznego swego Ciała, którego sam jest Głową.
12 IV
Gdyby święty Franciszek z Asyżu nie stał się rzeczywiście biedaczyną Chrystusa i nie odważył się na wszystkie upokorzenia, nie byłby odnowił swego wieku i nie zasłużyłby na to, by być odbiciem Ran Jezusowych.
13 IV
Jest między nami zła wiele, grzechów wiele, ale dopóki jest cześć do Matki Boga, póty wiary nie utracimy.
14 IV
Niech te dni uświęcone Męką Pana Jezusa będą dla was naprawdę pobudką, żebyście zaglądnęli do waszego serca, zobaczyli co tam jest, jakie tam są grzechy, przewinienia. Czy jest tam może prawdziwa skrucha, a przede wszystkim, czy jest tam miłość, która odpuszcza grzechy.
15 IV
Tyle w tym Wielkim Tygodniu tajemnic Bożych, że raczej klęknąć wpadałoby i rozmyślać to, co Pan Jezus powiedział i uczynił.
16 IV
Miłość nie patrzy na zasługi, inaczej nigdy by nas Bóg nie ukochał. Gdy grzesznikami byliśmy, umiłował nas.
17 IV
Msza święta stanowi przypomnienie całego życia Zbawiciela. Dlatego kiedy kapłan mówi: ?To czyńcie na moją pamiątkę?, znaczy to nie tylko składać ofiarę, konsekrować, uczestniczyć, jednoczyć się, lecz z własnego życia uczynić ofiarę upamiętniającą to, czego dokonał Jezus.
18 IV
Gdy mamy rozmawiać o tajemnicy Eucharystii, lepiej jest uklęknąć i adorować, wierząc Miłości, ufając Miłości i kochając Miłość.
19 IV
Miłość jest życiem, nie umiera, mocniejsza od śmierci, ponad wszystkie czasy i zmiany, przemawia do wszystkich.
20 IV
Milczenie jest najgłębszą tajemnicą wiedzy Bożej.
21 IV
Czymże jest Zmartwychwstanie? Jest życiem Chrystusa w nas, i naszym życiem w Chrystusie. Żyje w nas Chrystus swoim Bóstwem, swoim Słowem, swoją łaską i prawdą, wciela się w nas swoją nowością, odradza nas, by nas uczynić podobnymi sobie, dziećmi Bożymi. I my w Nim żyjemy, już nie sobie ale Bogu, na wzór Jego.
22 IV
Karmel jest i musi być wielkanocny, przystań wesela i raj wesela, w którym Karmelitanka śpiewa swoje Magnificat anima mea Dominum!
23 IV
Dla miłujących Jezusa i żyjących z Jezusem zmrok nie zapada.
24 IV
To odnowienie waszego życia jest odrodzeniem waszym w Chrystusie.
25 IV
Ofiara cię uszczęśliwi miłością i radością, która w cierpieniu toruje sobie drogę do zmartwychwstania.
26 IV
Niech w was będzie charyzmat miłości, który przechodzi w kontemplację i jakby duchowe widzenie rzeczy Bożych.
27 IV
Któż bowiem może być i powinien być najgodniejszą niepokalaną świątynią, monstrancją i ołtarzem, w którym żyje żywy i ożywiający Jezus, Syn Maryi (...) ? Świątynią Boga jesteście wy, którą Duch Święty ożywia, w której płonie Boża miłość Bożym ogniem.
28 IV
Każdy dzień można nazwać dniem Miłosierdzia, a każdy tego dnia moment - łaską.
29 IV
Święci są największym darem Boga, darem, który objawia Jego świętość i dobroć.
30 IV
Jedno jest tylko, co nas trzyma, to ta nadzieja niezachwiana, że tu nie mamy stałego mieszkania, lecz przyszłego szukamy (por. Hbr 13, 14), czyli ufność w Bogu, w Jego dobroć i miłosierdzie.

Opublikowano

 

1 III
Tylko prawdziwie mały może posunąć swoje pragnienia i swoją ufność do nieskończonych granic. Tylko mały jest tak mocny całą potęgą miłości Bożej.
2 III
Kościół przedstawia nam Serce Matki Najświętszej, abyśmy przez to Serce ciche, czyste, matczyne znaleźli przystęp do tego oceanu, którym jest Serce Boże.
3 III
Słabość dziecka to jego potęga. Teresa nazywa się małą, bo małymi drogami, dziecięcymi prawie krokami, dochodzi do najwyższej doskonałości.
4 III
Bóg swym dzieciom niczego nie odmawia.
5 III
Oto program wasz karmelitański: okryte, przesłonięte zwykłym, codziennym życiem, tajemnicą codziennej ofiary, w każdym szczególe niech będzie Jezus kochany, widziany, On sam we wszystkim.
6 III
Walka o godność natury ludzkiej, walka o świętość obcowania z Bogiem we własnej duszy, walka o doskonałość, to nic innego, jak dobrze zrozumiane umartwienie chrześcijańskie.
7 III
U mnie w duszy ciągle zima; kwiatów nie ma, owocu tym mniej, ciągła niepewność, oprócz pewności nędzy. Ta nie ulega wątpliwości.
8 III
Koniecznie potrzeba mi żywego Strumienia, by ożywić moje duchowe siły i obecności Bożej, bym nią nasiąkł jak gąbka wodą i nie wysechł nigdy.
9 III
Wszystko, co ma być dobrem musi być wypróbowane, więc bez krzyża się nie obejdzie, bo nie ludzkimi środkami powstają zgromadzenia zakonne, lecz Duchem Bożym i ręką Bożą.
10 III
Każdy uczynek dobry to triumf łaski, to triumf Boga, ale równocześnie zwycięstwo nasze nad naturą, zwycięstwo nadprzyrodzone.
11 III
Miłość nie tylko trzeba mieć, ale ją czynić. Ona prędzej czy później zwycięża.
12 III
Jest jedno Słowo, które zamyka w sobie wszelką mądrość i łaskę; w to Słowo się wpatrujcie, wsłuchujcie, naśladujcie.
13 III
Wszystko jest miłosierdziem. Gdy więc przychodzi poznanie nieudolności swojej nie trzeba się silić na uczucie; byłoby to bezcelowe i byłby zawód; natomiast należy żyć wiarą, ufnością i miłością.
14 III
Wystarczy uznać swoją nędzę i powierzyć się jak dziecko w ramiona Boskie.
15 III
Modlę się, by stopy twoje wstępowały w ślady stóp Jezusowych, byś wsłuchiwała się w Jego słowa i bogaciła duszę Jego miłością, oczyszczając się w kroplach Jego Krwi, którą On rozlewa na uświęcenie naszej duszy na naszym osobistym ołtarzu.
16 III
Każdy akt dobry zaczyna się od modlitwy, modlitwą rośnie i modlitwą się doskonali.
17 III
Czemu jako żebracy szukacie duchowego pokarmu poza Karmelem, gdy w nim macie pokarm przeobfity i smacznie zaprawiony? Nie bądźcie, Siostry, dewotkami szukającymi zapałek, kiedy w domu macie żywy, płonący ogień.
18 III
Dziękuj Bogu za to czym jesteś, za to, co masz, a nie mając co dać, dawaj Boga; Bogu dawaj Jezusa Chrystusa i Jego zasługi w miłości Ducha Świętego.
19 III
Pismo Święte mówi o św. Józefie, że on był vir justus ? mąż sprawiedliwy (Mt 1, 19), a więc wszystko, co czynił, było oparte na wierze, bo sprawiedliwy ? powiada Pismo Święte ? z wiary żyje (por. Hbr 10, 38).
20 III
Dziecko czuje swą niemoc, ale wierzy w siły Ojca, odczuwa cierpienie, ale nie wątpi, że Ojciec je uzdrowi, ono czuje swoje ubóstwo, ale wie, że Ojciec jego prośbie nie odmówi.
21 III
By usłyszeć słodki głos Boga trzeba nam uciszyć gwar zmysłów przez całkowite milczenie. Wprowadzić do duszy światło łaski i pod jego wpływem puścić w ruch rozum i wolę przez pokorne ćwiczenie wiary, nadziei i miłości.
22 III
Nie trzeba lamentować, bo to znaczyłoby przeczyć Bożej łasce i Bożemu działaniu.
23 III
W ofierze Mszy św. Jezus obejmuje jednym ramieniem swego Ojca, a drugim grzesznika, by go przyprowadzić do Ojca i uczynić go synem.
24 III
W pracy nad sobą, jak w pracy nad drugimi cztery rzeczy są konieczne: prosić Boga, poprosić o Boga, dawać się Bogu i dawać Boga.
25 III
Małą jesteś i pomnażaj się w duchowym maleństwie, bo Matka Dziecięctwa Jezusowego podobała się Najwyższemu przez swoją ?najmniejszość?.
26 III
Ukochaj przede wszystkim Boga, przedstawiaj Mu nędzę swoją, własną niemoc, bezsilność a w ten sposób ściągniesz Go do serca swojego, a za sobą pociągniesz i innych grzeszników.
27 III
Gdy człowiek upadły nie mógł wstępować do Boga, sam Bóg zstąpił do niego ? Bóg stał się człowiekiem i przez Jego Najświętsze Człowieczeństwo złączone z Osobą Boską mamy przystęp do Boga, do Ojca.
28 III
Cierpienia niezawinione są zawsze znakiem, że Jezus myśli o nas i daje nam cząstkę z tego, co sam wycierpiał.
29 III
Przez ten krzyż masz dać dowód twego powołania, że mimo wszystko trwasz przy tym coś wybrała i przyrzekła.
30 III
Niech każdy uwielbia Miłosierdzie Boga, który i w uzdrowionych znajdując rany, leczy je zbawiennym lekarstwem modlitwy i pokuty.
31 III
Więcej Boska wielkość się objawia, kiedy zniżać się raczy do małych, do niskich, do ubogich, do niedoskonałych, gdyż wtedy więcej jaśnieje Jego wielkość, Jego miłosierdzie.