Ze wspomnień o. Efrema od Matki Bożej OCD (Jan Bielecki 1931-2020)
Pierwszy raz spotkałem o. Anzelma, gdy miałem 15 lat. Zaledwie od paru miesięcy byłem związany z Karmelem i Wadowicami poprzez wówczas jeszcze Prywatne Gimnazjum Męskie Karmelitów Bosych. Konkretnie — ze względu na powojenne warunki — do internatu przyjechałem na początku czerwca, czyli pod sam koniec roku szkolnego 1945/1946. Normalny, drugi już rok nauki gimnazjalnej rozpocząłem we wrześniu 1946 r. I wtedy po raz pierwszy zobaczyłem o. Anzelma.
Pierwsze spotkanie ze Sługą Bożym
Był koniec września lub początek października [1946 r]. O. Anzelm po latach wojny mógł pierwszy raz odwiedzić Polskę, jako że przez 22 lata przebywał w Rzymie, piastując tam różne wysokie stanowiska: rektora Kolegium Międzynarodowego, Definitora Generalnego, Wizytatora Apostolskiego itp. Na parę dni przed przyjazdem do Wadowic zapowiedziano nam jego wizytę w internacie. Pewnego dnia zebrano nas w dużej sali i zapowiedziano jego odwiedziny. Gdy byliśmy wszyscy gotowi, przyszedł średniego wzrostu i raczej już starszego wieku Karmelita Bosy w otoczeniu o. Prowincjała Józefa Prusa oraz naszych Wychowawców: o. Waleriana Ryszki, dyrektora Gimnazjum, prefektów: o. Jana Chrzciciela Kołaczka i o. Michała Machejka oraz paru ojców z sąsiedniego naszego klasztoru. Ojciec Józef przedstawił nam go jako Definitora Generalnego Zakonu, choć my nie zdawaliśmy sobie sprawy z godności, jaką piastował. Wiedzieliśmy tylko jedno: jest to ktoś bardzo ważny. Z tą «ważnością» kontrastował jego zewnętrzny wygląd i sposób zachowania.
Pomimo swoich 62 lat wyglądał jeszcze stosunkowo młodo. Gdyby nie duża łysina, przykryta piuską, nikt by mu tych lat nie dał. Uderzyła nas wtedy regularność rysów jego twarzy, schludność w ubiorze, swoboda i prostota w zachowaniu. Wcale nie zachowywał się, jak zwykli to czynić ludzie «wielcy». Pamiętam, że pod koniec naszego spotkania rozdał nam po pięknym obrazku św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Przez długie lata strzegłem tego obrazka jako cennej pamiątki [...].
Dedykacja dla harcerzy
Za to pamiętam tekst, jaki wpisał do Księgi Pamiątkowej naszej drużyny harcerskiej. Były to słowa ze Mszy św. o św. Teresie od Dziec. Jezus, zaczerpnięte z księgi Eklezjastyka: «Florete flores quasi lilium et date odorem et frondete in gratiam» [Kwitnijcie kwiaty, jako lilia a dawajcie wonność i wypuszczajcie wdzięczne latorośle] (Eccli 39, 19). Słowa te zapamiętałem, a nawet nauczyłem się ich na pamięć, jako że byłem wtedy bibliotekarzem biblioteczki harcerskiej i pod moją opieką była Księga Pamiątkowa. Zaraz też poprosiłem któregoś z ojców, by mi te słowa przetłumaczył na język polski. Bardzo mi się spodobały. Ilekroć później, gdy byłem już klerykiem, śpiewaliśmy Mszę św. gregoriańską o św. Teresie od Dzieciątka Jezus, przypominały mi się te piękne słowa.
Gdy pożegnał się z nami i odszedł do sąsiadującego z internatem naszego klasztoru, wielu z nas pomyślało, że też prawdziwa wielkość może być tak bardzo prosta i skromna” (AZ, Wspomnienia).