1 IV
Na modlitwie tworzy się historia duszy, historia walk, zwycięstw, ale także historia upadków i ich naprawy, wielka księga zmiłowań Pańskich.
2 IV
Przez grzech wszyscy jesteśmy grzesznikami, synami gniewu, bo ani z nas, ani dla nas nie możemy nic uczynić dla życia, nawet ?chcieć? nie jest w naszej mocy, a tym mniej wykonać. Miłosierdzie Boga znalazło lekarstwo na naszą nędzę.
3 IV
Potrzeba nam łaski Zbawiciela naszego i Jego miłosierdzia, byśmy jakby wskrzeszeni, w nowości życia chodzili.
4 IV
Jednym z fundamentów waszego nawrócenia, uświęcenia i chwały jest łaska Ducha Świętego, która ożywia Jezusa, łaska, która jest nam dana przez Jego zasługi.
5 IV
Odnowienie się (....) jest równocześnie podniesieniem całego człowieka do objęcia dóbr nadprzyrodzonych, a nade wszystko objęciem samego Chrystusa Ukrzyżowanego.
6 IV
Oto wyznanie Credo karmelitańskiego: wierzę w Pana Jezusa posłusznego, pokornego, wyniszczonego aż do wysokości krzyża, ufam Panu Jezusowi, że mi da łaskę wytrwania, kocham tego Pana Jezusa posłusznego aż do śmierci, czystego, ubogiego.
7 IV
Dusza odnawia się nie tylko przez miłość, ale odnawia się też przez skruchę.
8 IV
Kto chce się do Boga zbliżyć, musi wierzyć. Kto chce otrzymać od Niego jakieś dary, musi ufać czyli mieć nadzieję a kto chce się z Nim zjednoczyć, musi kochać czyli mieć miłość.
9 IV
Najbardziej potrzebna jest ta cnota, która sięga najgłębiej: Pokora. Całe życie Jezusa jest aktem pokory: od żłóbka, gdzie leżał między zwierzętami, aż do krzyża, gdzie wisiał pomiędzy łotrami.
10 IV
Rzeczywistość odnowienia nie polega na jakiejś tylko formułce, lecz jest objawieniem Boga Zbawiciela w najgłębszych przepaściach duszy z całym planem Jego miłości i miłosierdzia, jest łańcuchem, którym Bóg nas związał ze sobą i zasypał darami ponad wszystko, co usta albo serce wypowiedzieć zdoła.
11 IV
Żebyśmy powtórnie nie zginęli w wodach potopu, to jest w grzechach naszych, Syn Boży zbudował nam arkę zbawienia ? Kościół święty, to jest królestwo łaski, i nas czyni uczestnikami tego królestwa ? Mistycznego swego Ciała, którego sam jest Głową.
12 IV
Gdyby święty Franciszek z Asyżu nie stał się rzeczywiście biedaczyną Chrystusa i nie odważył się na wszystkie upokorzenia, nie byłby odnowił swego wieku i nie zasłużyłby na to, by być odbiciem Ran Jezusowych.
13 IV
Jest między nami zła wiele, grzechów wiele, ale dopóki jest cześć do Matki Boga, póty wiary nie utracimy.
14 IV
Niech te dni uświęcone Męką Pana Jezusa będą dla was naprawdę pobudką, żebyście zaglądnęli do waszego serca, zobaczyli co tam jest, jakie tam są grzechy, przewinienia. Czy jest tam może prawdziwa skrucha, a przede wszystkim, czy jest tam miłość, która odpuszcza grzechy.
15 IV
Tyle w tym Wielkim Tygodniu tajemnic Bożych, że raczej klęknąć wpadałoby i rozmyślać to, co Pan Jezus powiedział i uczynił.
16 IV
Miłość nie patrzy na zasługi, inaczej nigdy by nas Bóg nie ukochał. Gdy grzesznikami byliśmy, umiłował nas.
17 IV
Msza święta stanowi przypomnienie całego życia Zbawiciela. Dlatego kiedy kapłan mówi: ?To czyńcie na moją pamiątkę?, znaczy to nie tylko składać ofiarę, konsekrować, uczestniczyć, jednoczyć się, lecz z własnego życia uczynić ofiarę upamiętniającą to, czego dokonał Jezus.
18 IV
Gdy mamy rozmawiać o tajemnicy Eucharystii, lepiej jest uklęknąć i adorować, wierząc Miłości, ufając Miłości i kochając Miłość.
19 IV
Miłość jest życiem, nie umiera, mocniejsza od śmierci, ponad wszystkie czasy i zmiany, przemawia do wszystkich.
20 IV
Milczenie jest najgłębszą tajemnicą wiedzy Bożej.
21 IV
Czymże jest Zmartwychwstanie? Jest życiem Chrystusa w nas, i naszym życiem w Chrystusie. Żyje w nas Chrystus swoim Bóstwem, swoim Słowem, swoją łaską i prawdą, wciela się w nas swoją nowością, odradza nas, by nas uczynić podobnymi sobie, dziećmi Bożymi. I my w Nim żyjemy, już nie sobie ale Bogu, na wzór Jego.
22 IV
Karmel jest i musi być wielkanocny, przystań wesela i raj wesela, w którym Karmelitanka śpiewa swoje Magnificat anima mea Dominum!
23 IV
Dla miłujących Jezusa i żyjących z Jezusem zmrok nie zapada.
24 IV
To odnowienie waszego życia jest odrodzeniem waszym w Chrystusie.
25 IV
Ofiara cię uszczęśliwi miłością i radością, która w cierpieniu toruje sobie drogę do zmartwychwstania.
26 IV
Niech w was będzie charyzmat miłości, który przechodzi w kontemplację i jakby duchowe widzenie rzeczy Bożych.
27 IV
Któż bowiem może być i powinien być najgodniejszą niepokalaną świątynią, monstrancją i ołtarzem, w którym żyje żywy i ożywiający Jezus, Syn Maryi (...) ? Świątynią Boga jesteście wy, którą Duch Święty ożywia, w której płonie Boża miłość Bożym ogniem.
28 IV
Każdy dzień można nazwać dniem Miłosierdzia, a każdy tego dnia moment - łaską.
29 IV
Święci są największym darem Boga, darem, który objawia Jego świętość i dobroć.
30 IV
Jedno jest tylko, co nas trzyma, to ta nadzieja niezachwiana, że tu nie mamy stałego mieszkania, lecz przyszłego szukamy (por. Hbr 13, 14), czyli ufność w Bogu, w Jego dobroć i miłosierdzie.