Dzień I - 16 grudnia
„Przez bieg roku, dzień dniowi powtarza każdemu człowiekowi tajemnicę Wcielenia: Verbum caro factum est – Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami.
To Słowo - na Imię Mu Jezus, Dziecię Ojca w niebie i Dziecię Matki Dziewicy na ziemi.
Jest dla tych, co uwierzą znakiem Dziecięctwa Bożego, darem łaski i prawdy; dla tych, co Go nie przyjmą, jest znakiem sprzeciwu na upadek. (...)
To Dziecię Jezus głosi i czyni zbawienie. Jest jasnością, gdy się je wymawia, jest pokarmem, gdy się je rozważa, jest pociechą i balsamem, gdy się je wzywa (św. Bernard).
Imię Jezus jest pełne rozkoszy - nasyca gdy się je wspomina; zachwyca gdy się je głosi; upaja wonią, gdy się je prosi; pociesza, gdy się pisze; uczy gdy się je wyznaje czynami (św. Bonawentura). Miłujcie Dziecię Jezus, wzywajcie Jego Imienia.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1960.
Dzień II - 17 grudnia
„Dziecię Boże, Słowo co Ciałem się stało, to tajemnica miłości Boga, to klucz do wszystkich tajemnic. Dziękuję Ci Ojcze – mówiło to Słowo – że te rzeczy zakryłeś przed mądrymi tego świata, a objawiłeś je maluczkim.
Wam maluczkim, prostym i pokornym zapisał Ojciec Niebieski tę Miłość swoją, jako cel życia i powołania, a Dziecię Boga przelało Wam ducha swego Dziecięctwa, abyście w Jego duchu mówili do Ojca: Abba – Ojcze, i byli Jego obrazem. (...)
Rośnijcie w poznaniu i miłości Dzieciątka Jezus: Ono Waszą drogą, prawdą i życiem.”
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1955.
Dzień III - 18 grudnia
„Przez Syna - Dziecię, Ojciec niebieski - Pan, zbliżył się do człowieka - sługi, bo Syn zaślubił nas, naszą naturę, zjednoczył ją ze swoją Boską, w jednej osobie Boskiej. Przez to Bóg stał się naszym Ojcem, przypuścił człowieka do swej Boskiej godności, uczynił go dzieckiem swoim.
Na wzór Boskiego Syna, syn człowieczy rodzi się dzieckiem Bożym, i spocznie na nim Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i mocy, duch umiejętności i bogobojności, i napełni go duch bojaźni Bożej.
Niech chwała będzie Bogu Maleńkiemu! Niech każde serce uderza hymnem i rytmem Dziecięctwa, a Wasze uczynki niech świadczą pokorą i prostotą, ofiarą i miłością, że idziecie drogą dziecięctwa.”
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1954
Dzień IV - 19 grudnia
„Zbliża się Święto – Narodziny Maleńkiego - radości naszych oczu i miłości serc naszych. Zapraszam was do żłóbka, do Betlejem, by w towarzystwie Niepokalanej Panienki i św. Józefa obchodzić podwójne święto: narodziny Boga wśród ubóstwa waszego i narodziny wasze w bogactwie Jego żłóbka.
Opuścił On wielkie niebo, by znaleźć w duszach waszych małe niebo. – Gdzie Mu rozkoszniej - między wami na ziemi, czy bez was, w niebie z Aniołami?
Kolędujcie Mu „kolędę dziecięctwa”: w pokorze, w prostocie, w ufności, w oddaniu się w pełnej miłości.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1950.
Dzień V - 20 grudnia
„Nie można odłączyć Syna od Ojca, jedno są w miłości Ducha, ale nie można też odłączyć Syna od Matki, jedno są czystością Dziecięctwa i Macierzyństwa. To Dziecię, ten Maleńki jest równy w godności Boskiej Ojcu, lecz równy jest w pełności ludzkiej natury Matce, która dając Mu narodziny z Ducha Świętego, jest Matką Boga Dziecięcia. Bóg przez Syna jest Ojcem naszego Dziecięctwa, Maryja przez Syna jest Matką naszego Dziecięctwa.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini
Dzień VI - 21 grudnia
Chciał Ojciec niebieski, by dzieło Dziecięctwa Jego Syna było nie tylko dziełem miłości i miłosierdzia, lecz równie i dziełem pokory i wyniszczenia. Podobało się też Matce Jego, by nasze Dziecięctwo poczęło się w żłóbku a narodziło się pod krzyżem.
Staliśmy się pokrewni Dzieciątku nie z ciała ani z krwi, ale z wiary w Jego Bóstwo i przez przelanie Krwi Jego. Tym bowiem, którzy Go przyjęli dało moc być synami Bożymi, tym którzy wierzą w imię Jego, którzy nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, lecz z Boga się narodzili. Dlatego Syn – Słowo ciałem się stało z Matki Dziewicy i przez Nią zamieszkało między nami, i dlatego widzieliśmy Go, jako jednorodzonego z Ojca, pełnego łaski i prawdy.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1954
Dzień VII - 22 grudnia
Słowo Ojca Ciałem się stało i zamieszkało między nami. Bowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego mu dał, który wyniszczył samego siebie przyjąwszy postać sługi, we wszystkim do nas podobny prócz grzechu. Światło wiary odsłania nam tę tajemnicę.
W ciemnościach nocy, ale w świetle wiary, wprowadza nas Kościół, ta matka naszej wiary, do stajni, gdzie wita nas uśmiechem Boskiej ludzkości Dziecię – Słowo - Syn Ojca w niebie, Syn Niepokalanej w ludzkim ciele, Bóg z nami, Książę pokoju, Bóg mocny. Przyszedł szukać tego, co zginęło, wszedł do stajni, aby tych, co byli pogrzebani w grzechu, wyprowadzić do życia według wzoru Syna Bożego. Widzieliśmy Go pełnego prawdy i łaski.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1967.
Dzień VIII - 23 grudnia
Prope est iam Dominus – Blisko już jest Pan!
Pójdźmy razem, pokłońmy się Jemu. Pokłońmy się, bo nas powołał do służby swojej - do żłóbka i do stajenki, bo nas chciał mieć dziećmi swoimi – miłośnikami dziecięctwa swego (...), bo nas uczynił apostołami tegoż dziecięctwa (...).
Złóżmy Mu razem dary: dobrą wolę, myśl czystą i prostą, uśmiech wesela w pracy i cierpieniu, wierność w obcowaniu z Nim i Matką Najświętszą – Mistrzynią pięknej Miłości.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, 19 XII 1948.
Dzień IX - 24 grudnia
Rokrocznie spotykamy się przy żłóbku Boskiego Dzieciątka Jezus, ponawiamy naszą adorację, ożywiamy naszą wiarę, a może więcej jeszcze - serdeczność radości. Bowiem to święto, źródło świąt wszystkich, święto Zmiłowań Pańskich, tak wielkie w swojej tajemnicy, ten Bóg taki nasz i z nami, taki nawet w swojej boskości niepojęcie ludzki – zdumiewa nas swoją prostotą i porywa serce swoją maleńkością.
Więc i w tym roku z Aniołem zwiastuję wam wesele wielkie, że narodził się nam Zbawiciel – Chrystus Pan, i z Aniołami i z Wami śpiewam Gloria in excelsis Deo, a na ziemi pokój ludziom i sercom dobrej woli. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Dziecię, owinięte w pieluszki i położone w żłobie.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
LBN, XII 1957.