Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić,
błogosławieni, którzy są gotowi
wyjść Mu na spotkanie.
Rokrocznie słyszymy tęskną modlitwę: Rorate coeli desuper – niebiosa spuśćcie rosę, otwórz się ziemio i wydaj Zbawiciela! Rokrocznie ponawia się tajemnica zmiłowań Pańskich, na którą klęka kolano: Et incarnatus est – Wcielił się, i Verbum Caro factum est – Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami!
Oto przed naszymi oczyma betlejemska grota, stajnia, żłób, bydlęta. W żłobie Dziecię owinięte w pieluszki. Nad nim schyla się Matka, Maria Dziewica, w czystości Ducha Świętego adoruje Syna Ojca niebieskiego, i swego. Obok Dziecięcia i Matki, mąż, stróż dziewictwa i powiernik Boskich sekretów, wpatruje się w Dziecię – Józef sprawiedliwy.
W przestworzach nieba śpiewają Gloria Aniołowie, u stóp Dziecięcia klękają pasterze, wół i osioł Je poznają, w trzech Mędrcach wyniszcza się przed Nim wiedza i mądrość ludzka. Co się stało? Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami!
Chwile obecne żądają bohaterstwa. Tym wierniej, tym godniej chodźmy w powołaniu naszym, to nasze wyznanie wiary, to ostoja ufności, to dowód, że Boga kochamy.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD