Królu narodów, Kamieniu węgielny Kościoła,
przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.
Śpiewać chwałę na stokach i szczycie Karmelu, głosić pokój apostolstwem owej chwały – to zadanie Karmelu, jakie stawia przed nim Jezus Król chwały i Książę pokoju, Ten, który Sam jest naszą chwałą, naszym pokojem, radością i najpiękniejszym wzorem naszym! Bo i my rodzimy się duchowo w stajni w Betlejem – w klauzurze ubóstwa, rozwijamy nasze życie wewnętrzne w Nazarecie w ciszy kontemplacji, w której łaska mądrości i posłuszeństwa mnoży nasze lata i zasługi. Apostolstwo czerpiemy ze źródeł modlitwy Jezusowej.
Pójdźmy, Kochani, zobaczmy to Słowo. Chrystus się nam narodził – pójdźcie, bijmy pokłony! Odwieczny w swych dniach, Dziecięciem się stał!
Słowo ciałem się stało. Ten, który rozwiązuje więzy grzechów, sam jest związany pieluszkami. Którego niebo ogarnąć nie może, króluje z tronu ubóstwa, którego naturą jest sama szczęśliwość, ubrał się w wyniszczenie, w nasze się odział łachmany.
W cichej kontemplacji adoruje Go Maryja, w zdumieniu milczącym wpatruje się Weń Józef św., korzą się przed Nim pasterze, królowie, bo okazała się łaskawość i ludzkość Zbawiciela, naszego Boga. Nie z uczynków sprawiedliwości, któreśmy uczynili, lecz według Miłosierdzia swego zbawił nas.
fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD
NOWENNA DZIEŃ I
NOWENNA DZIEŃ II
NOWENNA DZIEŃ III
NOWENNA DZIEŃ IV
NOWENNA DZIEŃ V
NOWENNA DZIEŃ VI